पहाडसित (कविता)

  (कविता)
 कृष्ण उदासी

ए पहाड !
मलाई
तेरोजस्तै तन दे
शुभ्रशान्त मन दे !

हावाका बिषाक्त साखहरूले
हुरीका बिषाक्त साथहरूले
आँधीका कठोर झोक्काहरू उठेर
बर्षाका निर्मम भेलहरू उर्लिएर

कपाऊन् अलिकति मलाई
थकाऊन् अलिकति मलाई

ए पहाड १
विचारको अविचल किल्ला दे
तेरोजस्तै तन दे
शुभ्रशान्त मन दे !

बिषका वृक्षहरू उम्रिएर
उन्युका झाडीहरू फैलिएर
गृष्मका खडेरीहरूले
कुल्चिऊन् छातीका गह्रागह्रामा
कुल्चिऊन् मनका धराधरामा

जलाऊन् अलिकति मलाई
गलाऊन् अलिकति मलाई

ए पहाड !
सिंगो आकाश थामिदिने
तेरोजस्तै तन दे
शुभ्रशान्त मन दे !

हिउँका खातैखातहरूले
असिनाका लातैलातहरूले
पैह्रोका घातैघातहरूले
मान्छेका बातैबातहरूले

झुकाऊन् अलिकति मलाई
सुकाऊन् अलिकति मलाई

ए पहाड !
विश्वासको दह्रो छाती दे
तेरोजस्तै तन दे
शुभ्रशान्त मन दे !

डढेलोका मुस्लाहरू निभाउने
स्वाभिमानका ज्योतिहरू जगाउने

ए पहाड !
दृढता र आँट दे
तेरोजस्तै तन दे
शुभ्रशान्त मन दे !